Kreupelheidsonderzoek

De oorzaak van een kreupelheid trachten we te vinden middels een kreupelheidsonderzoek. Door een juiste diagnose te stellen, kan een passende behandeling worden ingesteld en een nauwkeurige prognose worden gedaan over de verwachte duur en volledigheid van herstel.

Een onregelmatigheid in de beweging van het paard wordt kreupelheid genoemd. Dit kan gaan van een paard dat enkel nog maar op drie benen kan staan tot een paard dat bij bepaalde oefeningen in de training of bij een bepaalde gang een subtiele asymmetrie laat zien. De oorzaak van een kreupelheid kan liggen in het gehele skelet; van rug tot voet, van bot tot spier.

Een kreupelheidsonderzoek begint vrijwel altijd met een gesprek; door het dagelijkse ritme van een paard en eventuele recente veranderingen daarin te bespreken, kan al veel informatie gewonnen worden. Vervolgens wordt een paard in stand bekeken en wordt gevoeld naar eventuele zwellingen en dergelijke. Hierna wordt het paard in beweging bekeken. Door te kijken naar het paard in verschillende gangen, op verschillende ondergronden en in verschillende figuren kan de beweging nauwkeurig in kaart gebracht worden.

Wanneer vastgesteld wordt dat een paard kreupel is aan een bepaald been, kan de specifieke regio worden bepaald middels diagnostische anesthesieën. Door een deel van het been te verdoven wordt een specifieke regio ongevoelig, maar kan het paard nog wel normaal lopen. Door vervolgens te beoordelen of het paard anders loopt na de verdoving, wordt getracht een pijnlijke locatie te identificeren. Hierop wordt dan de verdere diagnostiek toegespitst.

De pijnlijke regio zal in beeld worden gebracht met een combinatie van röntgenfoto's en echografie. Meestal wordt het letsel op deze manier gevonden en kan een passend behandelplan worden opgesteld.

Bij complexere gevallen - denk bijvoorbeeld aan een kreupelheid door pijn vanuit meerdere benen, of een kreupelheid waarbij röntgenopnamen en echografie geen sluitende diagnose bieden - kan verder onderzoek nodig zijn. Afhankelijk van het paard kan bijvoorbeeld CT of scintigrafie aangeraden zijn. Deze onderzoeken bieden wij aan bij de Lingehoeve in Lienden, waar wij samenwerken met gespecialiseerde orthopeden om ook voor de complexe casussen tot een diagnose te komen.

Naast kreupelheden door problemen in de benen zien we ook veel paarden met bovenlijn problematieken. De bovenlijn is een term die we gebruiken om de hals, rug en het bekken te beschrijven. Pijn vanuit de bovenlijn uit zich vaak subtieler dan pijn vanuit een been. Klachten kunnen zijn; het kantelen van het hoofd tijdens het rijden, het onvoldoende onderbrengen van de achterhand in dressuuroefeningen, weigeren bij het springen, verzet, stijfheid, et cetera. Soms merkt een eigenaar enkel dat zijn/haar paard minder goed in zijn vel zit, ook dan zijn wij alert op een mogelijk probleem in de bovenlijn.

Om de bovenlijn te onderzoeken wordt zoals altijd gestart met een grondig klinisch onderzoek. Hierbij worden de hals, rug en het bekken manueel onderzocht en worden bepaalde testen uitgevoerd om de beweeglijkheid van de bovenlijn te controleren. Daarna wordt een kreupelheidsonderzoek uitgevoerd om stijfheden en veranderde bewegingspatronen op te merken maar ook om een eventuele kreupelheid te ontdekken. Een kreupelheid kan wijzen op een probleem in het desbetreffende been, maar kan ook komen vanuit een halsprobleem of compensatie vanuit een rug- of bekkenprobleem. Door de expertise van onze dierenartsen en eventuele aanvullende onderzoeken kan dit onderscheid worden gemaakt.

Indien er een probleem wordt vermoed in de bovenlijn kan dit verder onderzocht worden met behulp van röntgenfoto’s en echografie. Met behulp van röntgenfoto’s kunnen de botten en gewrichten ter hoogte van hals en rug beoordeeld worden. Zaken zoals artrose in de hals en kissing spines in de rug komen op die manier aan het licht. Om ook de kleinere gewrichten in hals en rug, eveneens als de wervellichamen van de rug duidelijk in beeld te krijgen is sterke apparatuur nodig die enkel op de praktijk beschikbaar is. Daarom zullen wij u voor een onderzoek van de bovenlijn altijd uitnodigen om naar onze kliniek te komen, en wordt beeldvorming van de bovenlijn niet op locatie uitgevoerd.

Ook het echografisch onderzoek van de bovenlijn dient niet vergeten te worden en is vaak cruciaal om tot een goede diagnose te komen. Veel problemen in de bovenlijn zijn niet zichtbaar op enkel röntgenfoto’s. Denk hierbij aan een ontsteking (synovitis) in een halsgewricht, geringe artrose van de kleine facetgewrichten in de rug en afwijkingen aan het SI-gewricht ter hoogte van het bekken. Om het SI-gewricht te onderzoeken zal een inwendige echografie uitgevoerd worden aangezien deze structuur aan de binnenkant van de wervelkolom ligt.